“Ik wist niet dat mijn hond mijn spiegel was”
“Je hebt me laten zien dat mijn hond mijn spiegel is”, zei ze. Dat was het mooiste compliment die ik mocht ontvangen na een intensieve middag met een klant. We hadden samen afgesproken om naar haar vraagstuk te kijken, haar hond heeft veel gestrest gedrag. Aangezien ik vaak gebruik maak van de natuur tijdens mijn coachingsessies, viel me tijdens onze wandeling inderdaad op dat de hond onrustiger gedrag vertoonde dan ik normaliter signaleer. Ik liet haar vertellen wat ze wilde vertellen, en dat waren toch veel strubbelingen met haar hond. Mijn gevoel vertelde me dat ik dit mocht gaan betrekken op haar zelf. Op dat moment riep ze haar hond bij zich omdat ze vond dat hij te ver weg was. Hij kwam niet meteen naar haar toe en ze werd in een tel heel boos. Ik verzocht haar om even stil te staan en even heel diep adem te halen. Nog voordat ze rustig was, was de hond al weer bij ons. Ze beloonde hem niet, omdat ze in de veronderstelling was dat hij dat niet verdiend had.
“Obstakels zijn onze vrienden: ze leren ons waar we vastlopen”
Voor ons lag een pad met veel obstakels zoals diepe plassen en een boomstronk over de weg. Ik vroeg haar om even bij dit pad stil te blijven staan. En ik vroeg haar wat ze zag. Ze legde gelijk uit dat dit niet haar pad was want het had te veel obstakels, ze wilde een ander pad kiezen. Toch vroeg ik haar om dit pad stap voor stap te gaan nemen. Dat vond ze lastig! Ze kon niet met haar emotie overweg over het feit dat ik wilde dat ze iets deed wat ze zelf eigenlijk niet wilde. Ze was gewend om de leiding te nemen. En nu een ander haar vertelde wat ze moest doen gaf dat een hoop weerstand en emotie.
“Vertrouw je me? Dan gaan we dit samen doen”
Natuurlijk vond ik al die emoties prima. En ik vroeg “Vertrouw je me? Dan gaan we dit samen doen!”. Ze vertrouwde me en we liepen samen het pad. De hond kwam haar bij elk obstakel blokkeren en ik vroeg haar: “Waarom doet hij dit?” “Om me te behoeden voor fouten”, zei ze. Want dat mocht ze niet van zichzelf, fouten maken. Door deze ervaring kwam ze er achter dat ze wel erg een streber was en dat ze dit ook van haar hond wilde. Ze is zich ervan bewust dat ze de lat structureel te hoog legt, waardoor deze regelmatig onhaalbaar blijkt.
“Voelen, accepteren en bewustwording”
Doordat ik haar bewust dit pad had laten nemen, ervaarde ze allerlei gevoelens die bij haar los kwamen . Door juist deze gevoelens bij zichzelf toe te laten en te accepteren, was ze in staat om diezelfde rust op haar hond over te dragen. Jezelf ruimte geven om fouten te maken of even rust te nemen, heeft effect op hoe je je voelt en dat een positieve uitwerking had op haar hond. Deze bewustwording motiveerde haar om zich verder in te willen ontwikkelen, want ze had nooit gedacht dat haar eigen hond een spiegel van haar was.
“Dank je wel voor deze mooie momenten”
Zou jij ook meer verbinding met jouw hond willen? Aarzel dan niet en neem contact met me op!